"Waar zijn de kotszakjes?"

Het is nog maar een paar dagen geleden dat de laatste blog online ging, en we hebben alweer zoveel gezien en gedaan dat ik de verhalen maar even opsplits in 2 blogs!

De dag nadat we naar het natuurreservaat van Paracas zijn geweest, zouden we 's ochtends een boottocht maken langs de Islas Ballestas. Op en rond deze eilanden wonen veel dieren, zoals dolfijnen, pelikanen en zeehonden. Bovendien vaar je op de weg naar de eilanden langs La Candelabro: een mysterieuze tekening van een kandelaar in de grond, waarvan niemand weet hoe die is gemaakt en wat zijn doel was. Het kan trouwens ook een simplistische cactus uitbeelden, ook daar zijn de wetenschappers nog niet helemaal over uit. We hadden er erg veel zin in (en waren er expres mega vroeg voor opgestaan), toen uiteindelijk bleek dat er niet gevaren mocht worden vanwege de ruwe zee. Dat was een teleurstelling .. Toen we om 11 uur in de bus zaten richting Nasca, hebben we dan ook even flink gemopperd.

Maar goed, je kan niet alles hebben! 12 augustus, de dag na het Islas Ballestas-fiasco en de reis naar Nasca, was het feest: mama was jarig! Eerst een ontbijtje op bed met zingen en cadeautjes (namens mama: iedereen bedankt voor de felicitaties!) en daarna snel aankleden, want een van de hoogtepunten van onze reis was aangebroken: vliegen over de Nazcalijnen! Hoewel we vroeg hadden geboekt (omdat de lijnen dan het beste zichtbaar zijn door de opkomende zon), hadden we hier weer een mini-tegenslag. Alles vluchten waren namelijk vertraagd vanwege de mist van die ochtend, en het was maar de vraag of we wel op tijd de lucht in mochten vanwege een voorspelde zandstorm in de middag. Maar we moesten wel op het vliegveld blijven, zodat we direct konden gaan wanneer we toestemming hadden.

Om de tijd te doden hebben we een kijkje genomen in een familie pottenbakkerij in de buurt. Zij stammen af van de Inca's en maken in hun pottenbakkerij replica's van aardewerk van de Inca, op precies dezelfde manier als de Inca's dat deden. De ervaring was lekker authentiek, want de familie sprak alleen Spaans en probeerde ons met handen, voeten en tekeningen duidelijk te maken wat er nou precies gebeurde. Best succesvol overigens!

We mochten nog steeds niet de lucht in, dus gingen we maar kijken in een klein Inca-museum. Na een mega snelle rondleiding van een man verkleed als een Inca-strijder, moesten we allemaal in een cirkel op de grond gaan zitten. We gingen een echt Inca-ritueel ervaren. Volgens de nep-Inca is dit "goed voor je chakra" en "voor de harmonie tussen je binnen- en buitenkant". Right. Inclusief kruidenolie op ons voorhoofd en handen en de groepsknuffel na afloop, kan ik zeggen dat dit een heel bijzondere ervaring is geweest, haha!

En toen was eindelijk het moment aangebroken: we mochten gaan vliegen! We werden opgesplitst in 3 personen en 2 personen, zodat iedereen bij een raam kon zitten en de lijnen goed kon zien. Samen met mama en Maaike liep ik naar het 4-persoonsvliegtuigje. We kregen nog snel wat instructies en stapten vervolgens in. Riemen vast, headset op, camera's in de aanslag. Gedachtes als: "Shit, ik ben zenuwachtig." en "Waar zijn de kotszakjes?", gingen eerlijk gezegd wel door mijn hoofd. Propellors aan, de laatste check en go! Daar gingen we. Ieder luchtzakje voel je in zo'n klein vliegtuigje; je zakt naar beneden en gaat weer omhoog, hobbelt lekker heen en weer, maar ach, we vliegen boven de Nazcalijnen! We hebben de populairste tekeningen allemaal gezien: eerst 'de walvis', daarna 'de driehoeken' en 'de astronaut'. Vervolgens de meest bekende: 'de aap', 'de hond', 'de condor', 'de spin', 'de vogel' en 'de kolibrie'. En ten slotte nog 'de flamingo', 'de papagaai', 'de handen' en 'de boom'. Hoewel de lijnen kleiner waren dan we dachten, was het heel spectaculair om de tekeningen die je al jaren als plaatjes voorbij ziet komen nu in het echt te zien. Zeker een aanrader! Die aankomende zandstorm hebben we in het vliegtuigje wel gevoeld, sommige van ons zagen lichtgroen toen ze weer op de grond stonden en de lunch hebben we maar even overgeslagen. Ons vliegtuigje was trouwens de laatste die de lucht in mocht vanwege de zandstorm: toch weer een gelukje!

Die avond zijn we om 22.00 uur in de bus gestapt om de hele nacht door te rijden en uiteindelijk aan te komen in Arequipa. De reis duurde 10 uur, dus we waren kwamen vroeg aan op onze bestemming. In Arequipa hebben we een soort rustdagje ingepland. Dat is wel nodig, want we rennen en vliegen wat af, op zoek naar nieuwe bezienswaardigheden en steden. Sommigen bleven dus lekker relaxen in ons appartement en anderen gingen de stad in om wat rond te wandelen. Uiteindelijk zijn we nog binnen geweest in het Santa Catalina klooster, een klooster van 20.000 m2 dat enkel bewoond werd door de allerrijkste nonnen. En dat zie je er vanaf! Ook hebben we een bezoekje gebracht aan Juanita. Juanita is een Inca-meisje van tussen de 12 en 24 jaar oud, dat is geofferd op de top van de Ampato-vulkaan door haar eigen volk. Ze is in 1995 gevonden en omdat ze direct na het offerritueel is ingevroren (ze lag ten slotte op de top van een berg die bedekt is met eeuwige sneeuw), is ze heel goed bewaard gebleven. Nu ligt ze in een museum waar je haar en nog een aantal andere geofferde kinderen kunt bekijken. Aan de ene kant is het een macabere gedachten dat zulke jonge kinderen werden geofferd om natuurverschijnselen, zoals het uitbarsten van een vulkaan, te stoppen, maar aan de andere kant was dit voor de kinderen en hun ouders een grote eer.

In Arequipa heeft zich ook nog een culinair hoogtepuntje voorgedaan: we hebben gefrituurde cavia gegeten! In Peru noemen ze dit 'cuy' en het is een nationale lekkernij. Hoewel het erg lekker smaakt, vond ik het minder fijn dat ze die cavia, platgeslagen en al, in zijn geheel in de frituur donderen, zodat alles er nog aanzit. Die kop (inclusief weggebrandde oogjes) zat je gewoon aan te kijken; niet zo lekker voor je eetlust, haha! We hebben trouwens al meer nationale gerechten en dranken geprobeerd tijdens onze reis: een zwarte maisdrank (chicha morada), alpaca-vlees, druivenbrandewijn met limoen (pisco-sour) en verschillende kruidentheeën. Heel bijzonder!

Tot nu toe hebben we Peru leren kennen als een land met zeer vriendelijke en behulpzame mensen en met een heel rijke en bijzonder en cultuur. Na Arequipa hebben we een prachtige reis gemaakt naar Puno, dat lees je in de volgende blog!