"Het is wintersport, maar dan in een t-shirt!"

En wéér moesten we vroeg opstaan: vanuit Arequipa vertrokken we om 7.00 uur richting Puno. De reis zou 2 dagen duren, omdat we tussendoor veel stops zouden maken.

Ondertussen zitten we in La Sierra: de bergen. Peru kent 3 klimaten: La Costa, de kust; La Sierra, de bergen; en La Selva, de jungle. Tot Arequipa zaten we aan de Peruaanse kust, waar het droog is en de temperatuur constant rond de 15-20 graden is. Vanaf Arequipa zitten we in de bergen, waar het ook droog is, maar overdag rond de 15 graden en 's avonds en 's nachts rond het vriespunt. En dat hebben we gemerkt! Vanuit Arequipa reden we direct de bergen in, waar het (ook overdag) een aanzienlijk stuk kouder is. Tijdens onze eerst stop, waar we genoten van het prachtige uitzicht op de bergen met besneeuwde toppen en grazende kuddes lama's en alpaca's, werden de vestjes al gepakt. De tweede stop was, zo werd aangekondigd, enkel om Coca-thee te drinken. Dit is een kruidenthee die helpt tegen hoogteziekte, want ondertussen zaten we op 4100 meter hoogte en was de temperatuur rond het vriespunt. Extra vesten, truien, jassen: alles werd uit de kast (haha het was eigenlijk een auto) getrokken om het maar een beetje warm te krijgen. Ivo heeft nog een muts van alpacawol gekocht, zo koud was het!

Na deze stop gingen we door naar het hoogste punt van dit gebied. Op 4910 meter hoogte heb je een geweldig uitzicht op alle vulkanen in de omgeving, waarvan zelf een aantal ook actief zijn. We liepen wel op All-Stars door de sneeuw, maar je moet wat over hebben voor zo'n ervaring!

Na deze ijskoude stop zijn we snel doorgereden naar Hotel Mama Yacchi, ons hotel voor die nacht dat op ongeveer 4500 meter hoogte ligt. In het restaurant hadden we met een haardvuurtje in onze rug een prachtig uitzicht op de terrassen die vroeger werden gebruikt door de Inca's om gewassen te verbouwen. Aangezien we vrij vroeg in de middag bij het hotel arriveerden, hebben we een wandeling gemaakt door de terrassen en hebben we een duik genomen in een van de vele warmwaterbronnen in het gebied.

Ik kan helaas niet ontkennen dat de meesten van ons last hebben van hoogteziekte. Behalve een continue, doffe hoofdpijn hebben sommigen ook last van misselijkheid. En allemaal zijn we al bij de minste of geringste inspanning aan het hijgen! In een normaal tempo traplopen? Beter niet. Snel je spijkerbroek aantrekken? Uitgesloten. Zelfs van 2 keer achter elkaar naar het ontbijtbuffet lopen zijn we al aan het hijgen alsof we 10 km hebben hardgelopen!

Na een prima overnachting in Hotel Mama Yacchi gingen we om 6.00 uur (alweer vroeg!) door met onze reis naar Puno. Vertrekken op dit tijdstip had gelukkig wel een goede reden: we gingen condors kijken in de Colca-vallei! 2 uur later stapten we uit de bus en het laatste stuk naar het uitkijkpunt hebben we gelopen. Het was ongeveer een uur én bergopwaarts, hou daarbij in je hoofd dat er nog steeds sprake was van hoogteziekte en een continu zuurstoftekort, en je kan je voorstellen dat het best een uitdaging was! Tijdens de klim hadden we wel (weer) een geweldig uitzicht op de bergen en bergtoppen en de Colca-rivier die onder ons door stroomde. De Colca-vallei is de diepste vallei ter wereld; 2 keer zo diep als de Grand Canyon! Eenmaal op het uitkijkpunt aangekomen lieten de condors zich gelukkig zien, dat was wel heel gaaf. Ze kwamen erg dichtbij en het is indrukwekkend om deze vogels, die een spanwijdte hebben van zo'n 3 meter, zo door de lucht te zien zweven.

Hierna zijn we doorgereden naar Puno, waar we eind van de middag aankwamen. Het landschap onderweg was trouwens weer geweldig, maar dat kon je waarschijnlijk al raden.

We hadden 1 dag in Puno, die we hebben besteed aan uitslapen (eindelijk!). 's Middags hebben we een boottocht gemaakt maar een drijvend eiland im het Titicacameer. Hoewel het leuk en interessant was om deze drijvende eilanden te zien (wist je dat de eilanden zijn gemaakt van rietstengels en dat ze echt drijven? Ieder dag leggen de bewoners een nieuwe laag riet op het eiland en op deze manier gaat een eiland wel 30 tot 40 jaar mee!), was het verder niet heel spectaculair.

Nu we verder de bergen in zijn getrokken, kunnen we concluderen dat Peru niet alleen een heel vriendelijke bevolking en een rijke cultuur heeft, maar ook prachtige natuur! Op naar de volgende bestemming: Cusco!