Queenstown & Happy Newyear!

Zoals Maaike al had verteld in een van de vorige blogs, zijn we Tweede Kerstdag naar Queenstown vertrokken. Rond een uurtje of 11 ’s ochtends stapten we met zijn allen in het busje, wat trouwens voor 10 personen geschikt is, maar als wij erin zitten is het nog te klein. Iedereen had een klein reiskoffertje ingepakt voor naar Queenstown, want we hadden voor die 5 dagen natuurlijk geen megakoffers nodig. De rit naar Queenstown duurde ongeveer 5 uur en was onwijs mooi, door de uitgestrekte heuvels met schapen, bomen en enorme rotsen. In Queenstown verbleven we in een soort van vakantiehuisje met twee verdiepingen. Alles zag er heel mooi uit, maar iedereen was behoorlijk moe, dus hebben we lekker gegeten en zijn vroeg naar ons bedje gegaan.
27 december gingen we met een jetboat over de rivieren scheuren met 85 km/h. Queenstown ligt aan Lake Wakatipu, dat echt onwijs groot is, dus er was genoeg ruimte om 360 graden te draaien en hard te varen met dat ding. Dat was echt heel vet. Toen we terug kwamen hebben we aan de kade nog wat gedronken en zijn we nog even Queenstown in gegaan om te winkelen :)
De dag daarna zou Maaike eindelijk, na 7 jaar zeuren, een bungyjump gaan maken. Hier in Nieuw-Zeeland is dat natuurlijk de ideale plek om te gaan doen, want ze hebben het bungyjumpen hier uitgevonden en bovendien is hier de op één na hoogste bungyjump van de wereld: maar liefst 134 meter hoog! Helaas kon ze door een storing in het ophaal mechanisme niet springen op deze dag .. Wel gingen ik en Ellen en Jessica die dag een ‘swing’ maken, de hoogste van de wereld: maar liefst 120 meter! Je hangt dan in een tuigje boven een afgrond en wordt vervolgens losgelaten, waarna je eerst een vrije val van 70 meter maakt en vervolgens nog 200 meter door een dal heen en weer slingert. Ik deed in mijn eentje zo'n swing en Jessica en Ellen deden een duo.
De volgende dag was de bungyjump gelukkig gerepareerd en kon Maaike wel springen. Zij blij, de rest van de familie was minder blij; iedereen was behoorlijk zenuwachtig en hoopte maar dat het goed zal gaan. Dus gingen we weer die berg op om Maaike 134 meter (!) naar beneden te zien springen! Die berg heet trouwens de Nevis en de weg ernaar toe is zo steil, dat het als particulier niet toegestaan is om die berg op te rijden, omdat de kans op ongelukken erg groot is. Dat geeft toch ook wel aan hoe hoog dat verdomde ding is, en dat je je niet echt veilig voelt als je in een mega bus over zo'n smal weggetje met een helling van 40 graden en zonder vangrail. Maar we hebben alle spanningen overleeft en iedereen is weer heelhuids en mét adrenalinerush beneden gekomen!
De laatste dag in Queenstown gingen we naar het schapen eiland op Walter Peak, wat eigenlijk geen eiland is en waar bar weinig schapen liepen. Toch was het heel leuk. We gingen erheen met een echte stoomboot en mochten hertjes, schapen en alpaca’s voeren. En vervolgens hadden we een high-tea met allemaal lekkere dingen en daarna kregen we nog een demonstratie schapen hoeden en schapen scheren. 's Avonds zijn we uiteten geweest bij de Thai bij ons om de hoek.
De dag dat we terug naar Dunedin zouden rijden wilde Ellen toch nog ook een bungyjump maken, maar dan eentje van de Kawarua-brug, die 43 meter hoog is! Dus zijn we op de weg naar Dunedin nog even gestopt om dat even te doen. Gisteren, op 31 december zijn we dus weer aangekomen in Dunedin. We zijn uiteten geweest bij een Indisch restaurant en hebben we vervolgens thuis gewacht tot het 23.00 uur was. Daarna zijn we naar het centrale plein van Dunedin gegaan, hebben we daar wat gedronken en om 00.00 hebben we nieuwe jaar ingeluid met flink wat vuurwerk! En omdat het op dit moment, als het goed is, over ter wereld wel 2013 is geworden, wensen wij iedereen een mooi, zonnig en gelukkig nieuwjaar!